تـو بـاز مـرا خـوانـده‌ای امّـا نـگـرانـم            از فـیـض مـنـاجات سـحـر بـاز بـمانم

من چند صباحی‌ست که در غفلت محضم            بیدار کن‌ ای ‌دوست‌ ازاین‌ خواب‌ گِرانم

شعـبان و رجب را به بطالـت گذارندم            با دست تُهـی راهی (شَهـرُ الرَّمَضانم)

این فکر که از چشم تو یک روز بیفتم            دَردی‌ست‌ که‌ مِثلِ‌ خُوره‌ اُفتاده‌ به‌ جانم

توفـیـق بـده تا که در این مـاه مـبارک            جز ذکر تو چـیـزی نـشود ورد زبـانم

سـوگـنـد بـه قـاری سـر نـیـزه؛ الـهـی            سی وعـده سـر سـفـرۀ قـرآن بـنـشـانم

بـگـذار که بـا یـاد لـب تـشـنـۀ آن شـاه            در بین مناجـات کـمی روضه بخـوانم

بـا یـاد تـن بی‌رمـقـش مـوقـع مـغـرب            خوب است که از کف برود تاب و توانم

(بَرداً وَ سَلاما)ست به من آتش دوزخ            چون سوخته دل از غم آن سوخته جانم

من آرزویم کربـبلا در شب قـدر است            بگـذار خودم را به ضریحـش برسانـم